 |
| ATEŞİN DÜŞTÜĞÜ YER |
ATEŞİN DÜŞTÜĞÜ YER 2012
PUAN: 6,1/10
YöNETMEN İsmail güneş
OYUNCULaR Hakan Karahan, Elifcan Ongurlar, Yeşim Ceren Bozoğlu, abdullah Şekeroğlu
YaPıM 2012 Türkiye
SÜRE 105 dk.
DaĞıTıM Pinema (İsmail güneş Film)
70'lerden beri sinemanın içerisinde olan İsmail güneş'in izleyebildiğimiz filmleri arasındaki en iyi filmi. Unutulmayacak birçok sahnesi var filmin.
ATEŞİN DÜŞTÜĞÜ YER FİLMİ İLE İLGİLİ DEĞERLENDİRME YAZISI
Celal tan ve ailesinin aşırı acıklı Hikayesi", "bir zamanlar anadolu'da, "Nar", "Gelecek Uzun Sürer" ve "Ateşin Düştüğü Yer." Bu filmler sanki 'öldürme' üzerine tematik bir projenin parçaları gibi bir algı yaratıyor insan üzerinde... Oysa birbirinden bağımsız çekilen yapımlar bunlar. Ama neler oluyor da yönetmenler 'öldürme' üzerine bu kadar yoğun düşüncelere dalıp, böyle filmler çekiyor? Aslında memleketin halini düşününce şaşırma faslını çoktan geçmemiz gerektiği sonucu ortaya çıkıveriyor. Birbirimizi boğazlama konusunda hiç bu kadar istekli olmamıştık galiba. Katillerin eylem sonrası rahat rahat dolaşıp TV programlarına katıldıkları, suçlarını milyonların önünde itiraf ettikleri, tıpkı Uludere'de olduğu gibi masum insanların öldürülüp suçluların bahanelerle unutturulmaya çalışıldığı, her gün birkaç kadının vahşice katledildiği bir ülke oldu Türkiye.
Yönetmenler de belli ki solungaçlarıyla, durumu çok iyi duyumsuyor ve meseleyi kendi perspektiflerinden aktarmaya çalışıyor. Ateşin düştüğü yer filmini izle. Muhafazakar kesimin önemli sinemacılarından İsmail Güneş, 12 Eylül üzerine çekilen bir yapım olsa da “Gülün Bittiği Yer”de toplum olarak bir anlamda yaşama değil, ölüye kıymet verdiğimizi anlatıyordu. Şimdi son filmi "Ateşin Düştüğü Yer"de bu öldürme güdüsünün peşine düşüyor ve bir katilin iç dünyasına perde açıyor. Gerçek bir hikayeden yola çıkan Güneş'in tartışmaya açtığı konu "Normal bir insan çok sevdiği öz kızını nasıl olur da yavaş yavaş öldürmek ister? Aklı, vicdanı hiç pişmanlık duymaz mı?" Hikayenin odağında Akdeniz taşrasında bir kızın sevdiği bir adamla yaşadığı bir ilişki sonucu hamile kalması var. Ailesi bu olayı bir hastalık sonrasında öğreniyor. O ana kadar kızının hayatını kurtarmak için her şeyi göze alan baba, kızının hamile olduğunu öğrendiği an, onu öldürmenin planlarını yapıyor. Film yüzeyde bir töre cinayeti görünümlü yapıya sahip. Ama özde toplumsal rollerin, kuralların insanları nasıl birbirinden uzaklaştırdığı anlatılıyor. Güneş, her gün birlikte vakit geçiren bir baba ile kızın yan yana dursalar bile ne kadar birbirlerine uzak olduğunu gösterdikten sonra, çok küçük insani paylaşımların bile bu mesafeyi azalttığını, insanların birbirinin kalbine dokundukça değişimin başlayacağını imliyor. Ki kızını öldürmek isteyen babanın pişmanlığı da böyle bir değişim sonrası beliriveriyor.
Türkiye'de özellikle kadın katillerinin, eylemi gerçekleştirmeden önce yaşadıkları yoğun duygusal farklılaşma pek de bilinmediği için, Güneş'in çabası belki 'tehlikeli' bir deneme gibi algılanabilir, ama sorunun çözümü açısından önemsiz olmadığı da kesin. 70'lerden beri sinemanın içerisinde olan İsmail Güneş'in izleyebildiğimiz filmleri arasındaki en iyi filmi diyebileceğimiz "Ateşin Düştüğü Yer"açılıştaki plan sekans çekilen sahne ile rüya sahnesi ve dua sahnesiyle unutulmayacak gibi görünüyor. Özellikle erkek egemen dünyanın kadınlar üzerindeki etkisini anlatan, bir anlamda bu memleketteki 'kadının kötü kaderine' vurgu yapan rüya sahnesi mana ve sinematografik olarak üzerine düşünmeye açık bir sahne. Filmin ilk yarısında olayların gelişimiyle ikinci yarısındaki durağanlık arasındaki ritim dengesizliği ise, "Ateşin Düştüğü Yer"in öne çıkan birkaç problemli tarafı. Hakan Karahan'ın "Gölgesizler"deki performasına denk bir oyunculuk sergilediği filmin bizce yıldızı ise genç oyuncu Elifcan Ongurlar.
"Meleğin Düşüşü"ndeki Tülin Özen'i hatırlatan Ongurlar, herhalde İsmail Güneş'in keşfi olarak kalmayacak ve oyuncu olarak daha birçok filmde oynayacaktır. Son söz olarak, Antalya Film Festivali'nde ön jüriyi geçemeyen “Ateşin Düştüğü Yer”in hakkının fena halde yendiği ortada. Festivaldeki en az üç dört filmden daha iyi bir yapım olduğunu görmek, festival ön jürilerinin daha özenli davranması gerektiğini bir kez daha hatırlatıyor. İsmail Güneş, diyaloglar üzerinden mesaj verme kaygısından sıyrıldığı an görsel olarak yeteneklerini daha iyi gösterebiliyor. Filmdeki Avrupalı kadın tipi hikayeye beklenen katkıyı yapamıyor.
OLKAN ÖZYURT Çok Bilen adam
The Man who Knew Too MuCh (1934)olkanozyurt@gmail.com
04 - 10 Mayıs 2012 / arkapencere
Yorum Gönder